Oprócz zalanych domów nad samą rzeką pierwszego dnia jedynym śladem powodzi były mokre ulice (gdzieniegdzie wybijały studzienki kanalizacyjne).
Następnego dnia zobaczyliśmy zalany targ, na którym handel trwał w najlepsze. Tu sprzedawczyni nic nie robi sobie z tego, że przez jej kram przepływa potok, tylko spokojnie rozmawia przez telefon.
Smażenie i grillowanie podczas powodzi - żaden problem!
Tu już wody za dużo - kramy nieczynne.
Nadal dzień drugi, wybijają studzienki i pojawia się trochę wody na głównych ulicach. Mnich buddyjski robi zdjęcia powodzi.
Wody może 3 centymetry ale umundurowane służby w pełnym pogotowiu.
Nieważne, że woda. Tuktukowy biznes się kręci. "Hello! Tuk-tuk?"
Powódź to raz. Ale pan na motorynce wiezie wieniec, ma założoną tył na przód kurtkę i do tego trzyma patyczek z przylepioną do niego płachtą papieru. Skill!
Drugiego i trzeciego dnia powódź dotarła na Samsen Road. Okazało się, że tubylcy słusznie stawiali murki przeciwpowodziowe przed swoimi sklepami.
Tuktukarze jeżdzą i proponują swoje usługi niezależnie od powodzi.
Nasza 'odnoga' Samsen Road.
Pod naszym hostelem
Kiedy poziom wody wzrósł i trzeba było zakasać nogawki, by pójść na obiad, czy po piwo, na Samsen Road przyjechały i wyległy tłumy. Każdy chcial zobaczyć powódź.
Choć niektórzy wyglądali na zaniepokojonych
Pojawili się profesjonalni fotoreporterzy
Mnisi musieli zakasać szaty
Pan niby ma poważną minę, ale zwracam uwagę na fantazyjne i nonszalanckie podejście do kwestii kasku. Moze dlatego, że w prawidłowo założonym ciężko palić papierosa? :)
Pani robiła zdjęcia. Tabletem.
Powódź przyciągnęła (oprócz localsów, służb mundurowych i reporterów) także zwykłych turystów.
Tubylcy uwieczniają chwilę
Z oddali, nie mocząc stóp tłumy fotografują powódź.
